تاسیس گالری NFT شخصی

قابل توجه هنرمندان و موسسات هنری

از هم اکنون می‌توانید با داشتن یک گالری NFT شخصی،  آثار هنری ارزشمند خود را  به توکن غیر قابل تعویض تبدیل کرده و به نام خود برای همیشه ثبت نمایید. همچنین قادر خواهید بود همان آثار را دربازارهای بزرگ جهانی به معرض فروش بگذارید و با هر بار فروش آن توسط خریداران جدید درصدی را به عنوان صاحب اولیه اثر دریافت نمایید.

NFT یا همان توکن غیرقابل تعویض، یک نسخه دیجیتالی از دارایی‌های منحصربه‌فردمی باشد. دارایی‌هایی مثل طرح گرافیکی و عکس و موسیقی یا تابلوی نقاشی و آثار کلکسیونی مثل کارت پستال ، تمبر و ...

صاحب NFT می‌تواند آثار و دارایی های خود را در بستر بلاکچین بفروش  رسانده و در مقابل ارز دیجیتال دریافت کند. البته NFT فقط برای هنرمندان نیست و هر کسی می‌تواند دارایی های ارزشمند ، مثل  دارایی های کلکسیونی خود را به NFT‌ تبدیل کند.

ما کار را برای شما خیلی آسان کرده ایم :

ما گالریNFT  شما را با نام خودتان تاسیس می کنیم و یک حساب وابسته اتریوم به نام خودتان برای آن افتتاح می کنیم و سپس ضمن تحویل گالری ، به شکل آنلاین و یا حضوری آموزش های لازم را به شما ارایه خواهیم کرد . 

جهت  کسب اطلاعات بیشتر و یا ثبت سفارش با شماره 09109404811 تماس بگیرید.

 

 

آیا فرمت JPEG بهتر است یا PNG؟

 

منبع : https://blog.faradars.org

از زمانی که بشر توانست نخستین عکس‌های اولیه را ثبت کند در حدود دویست سال می‌گذرد. تصویر پایین قدیمی‌ترین عکس موجود است که در سال 1827 یا 1828 میلادی توسط نیسِفو نی‌یِپس (Nicéphore Niépce) گرفته شده است.

اما تا زمان ظهور عکاسی دیجیتال این صنعت تقریباً به‌طور کامل در اختیار صنف عکاسان حرفه‌ای قرار داشت. با ظهور دوربین‌های دیجیتال و به‌خصوص گوشی‌های هوشمند صنعت عکاسی در اختیار توده مردم و افراد آماتور قرار گرفت. اینک دیگر کمتر کسی را می‌توان یافت که در طول روز دست‌کم یک عکس تهیه نکند و یا بر روی وب منتشر نکند.

انواع فرمت‌های تصویر

احتمالاً تابه‌حال با انواع مختلف روش‌های ذخیره‌سازی دیجیتالی عکس مواجه شده‌اید، یا دست‌کم با کلمات JPEG، PNG، GIF، و یا حتی BMP و SVG بیگانه نیستید. هرروز، ساعت‌ها وقت ما صرف تماشای عکس‌های مختلف بر روی شبکه‌های اجتماعی، وب، و یا گوشی‌های هوشمند می‌شود. اما آیا تابه‌حال کنجکاو شده‌اید که معنی این کلمات چیست و این روش‌های ذخیره‌سازی عکس‌ها چه تفاوتی با هم دارند؟

در این نوشته سعی می‌کنیم مروری بسیار کوتاه بر انواع فرمت‌های ذخیره‌سازی تصاویر دیجیتالی داشته باشیم و معایب و مزایای هرکدام را بررسی کنیم. انواع عمده فرمت‌هایی که بیشتر و به‌صورت عمومی استفاده می‌شوند، در ادامه همراه با توضیح کوتاه آمده‌اند.

فرمت JPEG/JPG

JPEG (به فارسی: جِی‌پِگ) مخفف «گروه خبرگان عکاسی» (Joint Photographic Experts Group) است که پایه‌گذار این فرمت بوده‌اند. این فرمت رایج‌ترین فرمت تصویر در سراسر دنیای دیجیتال محسوب می‌شود و یک روش ذخیره‌سازی قابل فشرده‌سازی و «با اتلاف» (Lossy) به حساب می‌آید، چراکه هنگام فشرده‌سازی تصویر بخشی از اطلاعات آن از بین می‌روند. در این روش ذخیره‌سازی می‌توان سطح فشرده‌سازی را تعیین کرد. دلیل این‌که نام این فرمت به دو صورت سه‌حرفی و چهارحرفی نوشته می‌شود به محدودیت‌های سیستم‌عامل ویندوز در نسخه‌های قدیمی باز می‌گردد که امکان تعریف کردن پسوندهای فایل بیش از 3 حرف را نداشتند و با مرتفع شدن این مشکل اکنون از نسخه چهارحرفی یعنی JPEG استفاده می‌شود.

فرمت PNG

فرمت PNG (به فارسی: پی‌ان‌جی)، مخفف «گرافیک شبکه پرتابل» (Portable Network Graphics) است. این فرمت در میان فرمت‌های بی‌اتلاف بهترین محسوب می‌شود، بر روی وب به‌طور گسترده پشتیبانی می‌شود و می‌توان در آن از کانال آلفا استفاده کرد. کانال آلفا در فرمت ذخیره‌سازی تصویر به معنی امکان تعریف میزان شفافیت بخش‌هایی از تصویر است. مثلاً می‌توان تعیین کرد که بخشی از تصویر به‌طور کامل شفاف (نامرئی) باشد.

فرمت BMP

مخفف BitMap به معنی «نقشه بیتی» است. این فرمت یکی از قدیمی‌ترین فرمت‌های ذخیره تصویر است که استفاده چندانی به‌خصوص روی وب ندارد. زیرا حجم بالایی اشغال می‌کند و امکان فشرده‌سازی چندانی ندارد. بدین ترتیب تصاویری که در این فرمت ذخیره شوند به‌طور غیرلازمی بسیار حجیم هستند و مناسب وب نیستند.

فرمت TIFF/TIF

نام آن مخفف عبارت «فرمت فایل تصویر تگ دار» (Tagged Image File Format) است. این فرمت هم نسخه با فشرده‌سازی و هم بدون فشرده‌سازی دارد. وقتی فشرده شده باشد مانند PNG است و وقتی فشرده نشده باشد شبیه BMP است. فرمت مذکور به‌طور خاص به دلیل برخی ویژگی‌هایی که دارد در صنعت چاپ عکس مورداستفاده قرار می‌گیرد و در وب استفاده چندانی ندارد.

فرمت GIF

نام آن مخفف «فرمت مبادله گرافیک» (Graphics Interchange Format) است. این فرمت از نوع بدون فشرده‌سازی بوده و از تصاویر ثابت و متحرک پشتیبانی می‌کند. در وب معمولاً در بخش بنرهای تبلیغاتی که متحرک هستند از آن استفاده می‌شود.

فرمت SVG

نام این فرمت مخفف عبارت «گرافیک برداری مقیاس‌پذیر» (Scalable Vector Graphics) است. این فرمت تصویر یک تفاوت مهم با همه فرمت‌هایی که تاکنون معرفی کردیم دارد. همه فرمت های دیگر به صورت پیکسلی (Raster) هستند، در حالی که SVG یک فرمت برداری (Vector) است. اما تفاوت فرمت پیکسلی و برداری چیست؟

فرمت پیکسلی یا برداری

 

اطلاعات تصویر در فرمت‌های پیکسلی به صورت آرایه‌ای از ردیف‌ها و ستون‌های پیکسلی ذخیره می شوند که در این جدول هر پیکسل بسته به نوع فرمت، حاوی اطلاعاتی مانند رنگ، روشنایی و … است و در کنار هم یک تصویر را تشکیل می دهند. برای داشتن تصور بهتر، این جدول پیکسل‌ها را می توان مانند نقشه یک فرش در نظر گرفت کرد که فرش از روی آن بافته می شود.

 

 

 

 

 

 

اما تصاویر برداری که SVG نیز از این نوع است یه روش متفاوتی عمل می‌کنند. در این تصاویر اطلاعات به صورت فرمول‌های ریاضی و در قالب xml ذخیره می‌شوند. برای مثال همه ما از ریاضیات دبیرستانی با نمودار سهمی آشنا هستیم. حال اگر به شما گفته شود نمودار y=x² را رسم کنید، مسلماً صرف‌نظر از جزییات مختلف مانند رنگ، اندازه و … می‌توانید این تصویر را به‌سادگی با داشتن فرمول آن رسم کنید. برای مثال در قطعه کد زیر در واقع اطلاعات یک تصویر SVG تعریف شده است. این کد دایره‌ای را به صورت تصویر زیر ترسیم می‌کند.

 

 

 

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<!-- Generator: Adobe Illustrator 17.1.0, SVG Export Plug-In . SVG Version: 6.00 Build 0)  -->
<svg version="1.2" baseProfile="tiny" id="Layer_1" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" xmlns:xlink="http://www.w3.org/1999/xlink"
   x="0px" y="0px" viewBox="0 0 612 792" xml:space="preserve">
<g id="XMLID_1_">
  <g>
    <circle fill="red" stroke="black" stroke-width="2" stroke-miterlimit="10" cx="50" cy="50" r="40"/>
  </g>
</g>
</svg>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در فرمت‌های برداری به جای ذخیره اطلاعات تک‌تک پیکسل‌ها صرفاً دستورالعمل‌های ریاضی روش رسم اجزای مختلف تصویر (مثلث، دایره، مربع، سهمی و …) ذخیره می‌شود. بدین‌ترتیب جزییات رسم تصویر از اطلاعات آن جدا می‌شود و می‌توان در زمان نمایش، در مورد آن‌ها تصمیم گرفت. این جداسازی مزیت‌های زیادی دارد، برای مثال می توان اندازه تصویر SVG را در زمان نمایش (بسته به اندازه صفحه نمایش مخاطب) تغییر داد و یا رنگ بخش‌های مختلف آن را به صورت دینامیک عوض کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

همان طور که در تصویر فوق می‌بینیم تصاویر برداری با بزرگنمایی هیچ تغییری نمی‌یابند، در حالی که در تصاویر پیکسلی به دلیل این که اطلاعات تصویر اندازه ثابتی دارد، قابلیت بزرگنمایی وجود ندارد و با بزرگنمایی، تصویر دچار حالتی می‌شود که به آن مربعی شدن (pixelation) می‌گویند و در واقع پیکسل‌ها به طور مجزا قابل مشاهده می‌شوند.

 

از دیگر مزیت‌های فرمت SVG این است که می‌توان با این تصاویر تعامل داشت. چنین قابلیتی در هیچ فرمت دیگری وجود ندارد. مثلا شاید با تصاویری مواجه شده باشید که با کلیک بر روی هر بخش آن به پیوند متفاوتی هدایت می‌شوید. چنین تعامل‌پذیری منعطفی به لطف فرمت SVG ممکن شده است..

 

 

 

 

 

 

   SVG موارد استفاده  

 

استفاده از تصاویر با فرمت SVG زمانی مناسب است که تصویر مورد نظر، ساختاری ریاضی-هندسی داشته باشد. یعنی نشان دهنده یک فرمول ریاضی باشد، یا نقشه یک مکان باشد که خطوط مرزی دارای اهمیت باشند و نیاز باشد به صورت دقیق تعریف شوند. همچنین در تصاویری که حاوی اجزایی هستند که با کلیک بر روی هر بخش، کاربر اطلاعات متفاوتی دریافت خواهد کرد، بهتر است از فرمت SVG استفاده شود.

 

بی‌ اتلاف یا با‌ اتلاف؟

 

دو مورد از خصوصیات عمده فرمت‌های دیجیتال عکس قابلیت فشرده‌سازی و همچنین «بی‌ اتلاف» (Lossless) یا «با‌ اتلاف» (loosy) بودن آن‌ها هستند. فرمت‌های بااتلاف نسخه کاملی از تصویر را ذخیره نمی‌کنند، بلکه در طی فرآیند فشرده‌سازی بخش‌های کم‌اهمیت اطلاعات تصویر را حذف می‌کنند و بدین ترتیب امکان فشرده‌سازی بیشتری را ایجاد می‌کنند. نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که این بخش از اطلاعات از دست‌ رفته دیگر قابل بازیابی (دست‌کم بدون استفاده از الگوریتم‌های بسیار پیچیده ریاضی) نیستند. ولی این مزیت را دارند که فرد می‌تواند بسته به نیاز خود و فضا یا پهنای باندی که در اختیار دارد عکس را تا حد امکان بدون از دست دادن بخش مهمی از کیفیت، فشرده‌سازی کند.

 

JPEG مهم‌ترین فرمت ذخیره‌سازی با اتلاف است. اما در سوی دیگر PNG قرار دارد که یک فرمت تصویری بی اتلاف محسوب می‌شود. این بدان معنی است که حتی اگر این فرمت، تصویری را فشرده‌سازی کند، در زمان نمایش می‌توان آن را از حالت فشرده خارج کرد و نسخه تمام و کمالی از تصویر اولیه را بازسازی نمود.

 

ممکن است با توضیحات بالا این نتیجه را گرفته باشید که خب مسلماً PNG بر JPEG ارجحیت دارد، زیرا اطلاعات تصویر در آن از دست نمی‌رود. قبل از هر توضیحی لطفاً به دو تصویر زیر توجه کنید.

 

 

 

همان‌طور که می‌بینید تصویر سمت چپ با فرمت JPEG و تصویر سمت راست با فرمت PNG ذخیره شده‌اند. در ظاهر دو تصویر اختلاف چندانی مشاهده نمی‌شود، ولی با توجه به‌ اندازه تصاویر می بینیم که فرمت JPEG در حدود 84% از اطلاعات تصویر را حذف کرده است و حجم آن 6 برابر کمتر شده است، این اطلاعات کجا رفته‌اند؟

 

فشرده‌سازی تصویر چگونه عمل می‌کند؟

 

بحث فنی مربوط به روش عمل فرمت‌های فشرده‌سازی تصویر تا حدودی پیچیده است. تا همین حد اشاره می‌کنیم که فرمت JPEG با استفاده از الگوریتم‌های ریاضی و آشنایی با نحوه عملکرد مغز انسان در درک و تحلیل تصاویر، بخش‌هایی از تصویر را که تأثیری بر پردازش و ادراک مغز انسان از عکس ندارند، حذف می‌کند و بدین ترتیب حجم آن را برای ذخیره‌سازی تا حد بسیار زیادی کاهش می‌دهد. این وضعیت بسیار مطلوب است زیرا باوجود حجم بالای تصاویری که هر روز ثبت و ذخیره می‌شوند و همین‌طور پهنای باندی که برای دانلود و آپلود آنها بر روی اینترنت استفاده می‌شود، صرفه‌جویی بسیار زیادی در وقت و هزینه ایجاد می‌کند.

 

خب تا اینجای کار همه‌چیز به نفع JPEG بوده است. پس لزومی ندارد به فرمت‌های دیگر فکر کنیم؟ پاسخ منفی است. JPEG نیز محدودیت‌هایی دارد. در مواردی ممکن است نیاز داشته باشیم که هیچ بخشی از اطلاعات تصویر (ولو اندک) از دست نرود. البته می‌توان در زمان ذخیره JPEG سطح فشرده‌سازی آن را روی صفر تنظیم کرد ولی در این صورت هم عملاً بحث فشرده سازی منتفی می‌شود.

 

چاره کار چیست؟

 

PNG یک فرمت فشرده‌سازی است که هم خصوصیت فشرده‌سازی را دارد و هم بدون اتلاف است. یعنی در فشرده‌سازی که بر روی تصویر انجام می‌دهد، اطلاعات از دست نمی‌روند و قابل بازیابی هستند. اما خصوصیت دیگری که باعث محبوبیت بیشتر PNG شده است، امکان تعریف سطح شفافیت برای تصویر مبتنی بر این فرمت است. بدین ترتیب مثلاً می‌توان تصاویر گرد یا با شکل نامنتظم داشت که بخش‌هایی از پس‌زمینه از لابلای آن دیده می‌شود. لحظه‌ای تصور کنید اگر فرمت PNG وجود نداشت، همه آیکون‌هایی که روی دسکتاپ رایانه یا صفحه برنامه‌های گوشی هوشمند خود دارید به‌صورت مربع می‌بودند و امکان داشتن آیکون‌های گرد یا توخالی وجود نداشت.

 

بالاخره فرمت JPEG یا PNG؟

 

تا اینجا متوجه شدیم که یکی از دو فرمت JPEG و PNG برای اکثر استفاده‌ها بخصوص بر روی وب مناسب هستند. اینک سؤال این است که کدام‌یک از آن دو فرمت را باید استفاده کنیم. JPEG یا PNG؟ برای این‌که به این سؤال پاسخ دهیم نخست باید دو موضوع را مشخص کنیم. ابتدا این‌که تصویر از چه نوعی است؟ و دوم این‌که چه استفاده‌ای از آن خواهد شد؟

 

نوع تصویر

 

اگر تصویری که می‌خواهید ذخیره کنید یک عکس از کودک بازیگوش‌تان است که با گوشی همراه گرفته‌اید، یا منظره غروب آفتاب را در تعطیلات اخیر شکار کرده‌اید، احتمالاً فرمت JPEG برای ذخیره تصویر مناسب خواهد بود. به‌طورکلی JPEG در مورد تصاویر منظره یا تصاویری که حاوی جزییات بسیار دقیق نیستند و صرفاً یک کلیت را بیان می‌کنند، مناسب‌تر است، زیرا الگوریتم فشرده‌سازی به نوعی عمل می‌کند که مغز انسان بدون توجه به جزییات، قدرت تشخیص بخش‌های ازدست‌رفته تصویر را نخواهد داشت. اما اگر تصویر مربوط به یک نمودار ریاضی است که اعداد و ارقام را شامل می‌شود و حتی بخش‌های کوچکی از آن نیز مهم محسوب می‌شوند، در این صورت فرمت PNG برای ذخیره‌سازی تصویر مناسب‌تر است، زیرا در این روش هیچ بخش از اطلاعات تصویر از بین نمی‌رود. همچنین تصاویری که شکلی به جز مربع یا مستطیل دارند را نمی‌توان به صورت JPEG ذخیره کرد.

ان اف تی (NFT)و آثار هنری

 

این روزها اخبار متعدد و گاه شوکه کننده ای از بازار فروش NFT ها به گوش میرسد. به تازگی حراج ساتبیز لندن اعلام کرد که ان اف تی یک اثر دیجیتال متعلق به مجموعه  "لاروا- لبز" را به قیمت 11.8 میلیون دلار به فروش رسانده است. اما NFT برای بسیاری در دنیای هنر هنوز یک مفهوم نا آشنا ست. در این مقاله سعی بر آن شده است تا با این مفهوم و کاربرد آن در دنیای هنر آشنا شویم.

ان اف تی (NFT)چیست؟

 NFTیا توکن غیر قابل معاوضه (Token Fungible-Non)نوعی خاص از توکن های رمزنگاری است که با استفاده از تکنولوژی بلاکچین گونه ای دارایی دیجیتال ایجاد می کند که قابل تکثیر نیست. NFT با رمزارزهای شناخته شده ی قابل تعویض مانند بیت کوین تفاوت دارد، برای مثال شما می توانید بیت کوینی را در مقابل بیت کوینی دیگر معاوضه کنید.

قابل معاوضه بودن یا غیر قابل معاوضه بودن

منظور از قابل معاوضه بودن یک دارایی یعنی بتوان آن را بدون افت قیمت با دارایی مشابهش معاوضه کرد. همچنین قابل معاوضه بودن ویژگی های یک سرمایه همچون قابل تقسیم بودن یا ارزش آن را تعیین میکند. برای مثال یک اسکناس ۱۰ دلاری از لحاظ ارزش کاملا مشابه اسکناس ۱۰ دلاری دیگر است. وقتی شما اسکناسی 10 دلاری از کسی قرض می گیرید، نیازی نیست دقیقا همان اسکناس را به او پس بدهید زیرا آنها ارزش یکسان دارند. توکن های قابل معاوضه (Fungible) ، توکن هایی هستند که با هم قابل معامله شدن هستند و بهای آنها ثابت می ماند. در حوزه ی رمز ارز ، یک بیت کوین ارزشی معادل یک بیت کوین دیگر دارد و ارزش آن بدون توجه به صاحب یا تاریخچه اش ثابت است.

اما قضیه در مورد توکن های غیر قابل معاوضه فرق می کند، قیمت یک توکن NFT با هر توکن مشابه آن متفاوت است. ویژگی های فردی، یکتا بودن آنها را تعیین می کند، بنابراین آنها همچون سرمایه های دنیای واقعی مانند سنگ های قیمتی یا آثار هنری غیر قابل معاوضه هستند. برای مثال بیایید فرض کنیم که من بلیت سینما برای دیدن فیلم هزارپا را دارم و شما بلیت فیلم جنگ ستارگان را دارید، هر دوی ما بلیت داریم ولی آیا این بلیت ها قابل معاوضه هستند؟ بنابراین توکن های غیر قابل معاوضه مانند این بلیت ها، جلوه ی دیجیتال سرمایه هایی هستند که می توانند حاوی اطلاعاتی باشند که دارای کاربردهای گوناگون و ارزشی غیر قابل پیشبینی است.

ویژگیهای توکنهای غیر قابل معاوضه

• تقسیم نشدنی: اغلب توکن های غیر قابل معاوضه به واحدهای کوچکتر تقسیم نمی شوند، یا کل یک اثر هنری دیجیتال را خریداری می کنید یا اصلا آن را نمی خرید.
• یکتایی: این مورد مهمترین ویژگی یک NFT است. NFT ها دارای زبانه ای (tab )از اطلاعات ثابت هستند که یکتا بودن آنها را ثبت می کند. به این ویژگی به عنوان گواهی اصالت نگاه کنید.
• قابل انتقال: برخلاف توکن های قابل معاوضه و ترید، توکن های غیر قابل معاوضه در بازارهای خاصی خرید و فروش می شوند. با این حال ارزش آن ها به منحصربه فرد بودنشان بستگی دارد.
• دارای اصالت: توکن های غیر قابل معاوضه مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین هستند، بنابراین میتوانید از اصالت NFT خود مطمئن شوید، زیرا ساخت چیزی جعلی در لجر تغییر ناپذیر نامتمرکز تقریبا محال است.
• حافظ حق مالکیت: این مورد هم به استفاده ی NFT از پلتفرم های نامتمرکز اشاره می کند که در آن هیچ مالکی داده ای را پس از ثبت نمی تواند تغییر دهد.

به لطف NFT هنرمندان می توانند آثار دیجیتال خود را به طور مستقیم به مخاطبان و بدون نیاز به حراجی ها در سراسر دنیا بفروشند و از این طریق سهم بیشتری از سود حاصل از فروش را برای خود نگه دارند. همچنین حق تألیف (Royality )نیز می تواند به صورت هنر دیجیتال برنامه نویسی شود و هر بار که اثر هنری به مشتری جدیدی فروخته می شود، خالق اثر درصدی از سود فروش را دریافت می کند. با شناخته تر شدن NFT-ها، گرانترین NFT دنیا نیز هر روز تغییر می کند. این عنوان قبلا توسط یکی از توکن های مجموعه کریپتو پانک (CryptoPunk )به نام شماره 6965 تصاحب شده بود که قیمتی برابر ۸۰۰ اتر )با احتساب اتر به قیمت 26۰۰ دلار قیمتی بیش از 2.2 میلیون دلار( داشت. گرانترین NFT فروخته شده به قیمت 69میلیون دلار، "همه ی روزها : 5000 روز اول" نام دارد که توسط بیپل ساخته شده و توسط جاستین سان، مؤسس پلتفرم رمزارز ترون خریداری شده است. به تازگی اثر دیگری از مجموعه کریپتو پانک به شماره ۷۵۲۳ در حراج ساتبیز لندن به قیمت 11.8 میلیون دلار فروخته شد.

 

 

"همه ی روزها : 5000 روز اول - اثر بیپل"