لایت روم چیست؟ و آیا یک انتخاب مناسب برای شماست؟

     

انتخاب برنامه صحیح ویرایش عکس می تواند دلهره آور باشد زیرا گزینه های زیادی وجود دارد. یکی از محبوب ترین نرم افزارهای موجود Adobe Lightroom است. بسیاری از عکاسان آن را استاندارد صنعتی می دانند. اما این برنامه همچنین یکی از ساده ترین برنامه ها برای یادگیری و پیمایش است.

Adobe Lightroom چیست؟

برای مدتی طولانی، عکاسان برای ویرایش عکس تنها گزینه های انگشت شماری داشتند. برای سال ها، فتوشاپ نرم افزار ویرایش غالب در بازار بود. اما داشتن امکانات زیاد معایبی داشت. یادگیری آن چالش برانگیز بود زیرا گزینه هایی داشت که اکثر عکاسان از آنها استفاده نمی کنند. همه عکاسان نیازی به ویرایش گسترده تصاویر خود ندارند. اکثر آنها فقط به تنظیمات نوردهی ساده و مدیریت رنگ نیاز دارند. اینجاست که لایت روم وارد می شود. این فرآیند ویرایش را ساده می کند و یک رابط کاربر پسند دارد.

Adobe Lightroom چه کاری انجام می دهد؟

• لایت روم یک مبدل RAW است. هنگامی که تصاویر را اضافه می کنید، نوع فایل را در پس زمینه مدیریت می کند. وقتی از نرم افزار دیگری استفاده می کنید، ممکن است مجبور شوید از برنامه دیگری برای ویرایش و تبدیل استفاده کنید.
• لایت روم از تصاویر در انواع فرمت ها پشتیبانی می کند. برخی از آنها عبارتند از TIFF، DNG و JPEG. اما با CR2 و NEF که انواع فایل‌های RAW Canon و Nikon هستند نیز سازگار است. کسانی که بیشترین سود را خواهند برد، عکاسانی هستند که بسیاری از تصاویر RAW یا JPEG را به سرعت ثبت و پردازش می کنند.
• Adobe Lightroom جایی است که اکثر عکاسان سفر خود را در ویرایش عکس آغاز می کنند. با استفاده از این برنامه می توانید هر کاری را انجام دهید زیرا استفاده از آن همه کاره و ساده است.
• Lightroom CC دارای یک رابط کاربری ساده است که به شما امکان می دهد تصاویر خود را سازماندهی و پردازش کنید. حتی می توانید از آن برای چاپ و اشتراک گذاری فایل ها استفاده کنید.
• در آخرین نسخه، اکنون به شما امکان می دهد از عکس های خود کتاب ایجاد کنید. و آیا اشاره کردیم که می توانید از نقشه مجازی برای برچسب گذاری جغرافیایی تصاویر نیز استفاده کنید؟
• لایت روم هنگام کار با صدها، اگر نه هزاران تصویر، روی سرعت تمرکز می کند. این برنامه به عنوان یک کتابخانه عمل می کند، با پوشه هایی که به راحتی قابل دسترسی هستند که می توانید آنها را سازماندهی کنید. کلیک های ساده به شما امکان می دهد یک تصویر را پردازش کنید و سپس از همان تنظیمات روی بسیاری از تصاویر استفاده کنید.
• چیزی که لایت روم را به بهترین شکل تبدیل می کند، ویژگی ویرایش غیر مخرب آن است. یعنی می‌توانید تنظیمات را بازنشانی کنید تا بتوانید دوباره روی عکس اصلی کار کنید.

همه این ویژگی های عالی لایت روم را به محبوب ترین بسته نرم افزاری برای عکاسان تبدیل کرده است.

آیا لایت روم برای مبتدیان خوب است؟

لایت روم یک ابزار حرفه ای برای عکاسان است. بسیاری از تنظیماتی که می خواهید روی یک تصویر اعمال کنید، همه در یک بسته هستند. همچنین مناسب افرادی است که از عکس های حیوانات خانگی گرفته تا پروژه های مستند خیابانی عکس های زیادی می گیرند. عکاسان مشتاق به دلیل کنترلی که در اختیار کاربران قرار می دهد از این نرم افزار سود زیادی می برند. در ابتدا یک منحنی یادگیری وجود دارد. اما این به سرعت قابل یادگیری است و ارزش صبر را دارد.

لایت روم علیرغم ویژگی های فراوانی که ارائه می دهد کاملاً شهودی است. آیا سعی کرده اید از برنامه های ویرایش گوشی خود با از پیش تنظیم و نوار لغزنده تنظیم استفاده کنید؟ پس درک مفهوم این برنامه به هیچ وجه نباید دشوار باشد. در ابتدا، رابط کاربری Lighroom ترسناک به نظر می رسد زیرا شامل عناصر بسیار زیادی است. اما هنگامی که با مکان ابزارهای مختلف آشنا شدید، خواهید دید که استفاده از آن بسیار آسان است. من حتی شرط می بندم که شما می توانید اصول اولیه این برنامه را در کمتر از سی دقیقه یاد بگیرید!

وقتی در Develop Module هستید، فقط دو عنصر وجود دارد که باید در نظر بگیرید. اولین مورد بخش Preset است. اینجاست که می‌توانید فیلترهای مختلفی را که می‌توانید روی عکس‌هایتان استفاده کنید، پیدا کنید. در سمت راست صفحه، بخشی است که در آن تنظیمات را انجام می دهید. استفاده از آن در بیشتر موارد خود توضیحی است. آیا می خواهید در نوردهی، کنتراست و سایر پارامترهای عکس خود تغییراتی ایجاد کنید؟ سپس تنها کاری که باید انجام دهید این است که لغزنده ها را برای ایجاد تغییرات حرکت دهید. درست مانند برنامه های ویرایش گوشی شما کار می کند، بنابراین تسلط بر آن نباید چالش برانگیز باشد. البته، لایت روم چیزهای بیشتری از تنظیمات پیش‌تنظیم و تنظیم نوردهی/رنگ ارائه می‌دهد. درک و تسلط بر ویژگی های پیشرفته تر ممکن است مدتی طول بکشد. اما در مقایسه با فتوشاپ، یادگیری اصول اولیه این نرم افزار کار سختی نیست.

کدام بهتر است: فتوشاپ یا لایت روم؟

شما نباید بین فتوشاپ یا لایت روم یکی را انتخاب کنید. هر کدام روش متفاوتی برای ویرایش عکس دارند. پس باید از هر کدام با توجه به توانایی هایشان استفاده کنید. شما از فتوشاپ برای اجرای تکنیک های ویرایش پیشرفته استفاده می کنید. این می تواند هر چیزی باشد، از پاک کردن لکه ها گرفته تا حذف پس زمینه در تصاویر. البته فتوشاپ می تواند تصحیح رنگ و تنظیم نوردهی را نیز انجام دهد. اما استفاده از آن راحت ترین نیست زیرا پارامترهای زیادی برای در نظر گرفتن وجود دارد. اگر می خواهید فیلترها را اضافه کنید و تنظیمات نوردهی و رنگ را تغییر دهید، لایت روم بهترین راه است. به جای دسترسی جداگانه به ابزارهای مختلف، می توانید آنها را در یک ماژول پیدا کنید.

فتوشاپ لایت روم در یک بسته گرد هم آمده است. بنابراین شما نباید یکی را بر دیگری انتخاب کنید. ما حتی به شما توصیه می کنیم در هنگام ویرایش از هر دو آنها استفاده کنید. در بیشتر موارد، می توانید با فتوشاپ برای ویرایش های بزرگ شروع کنید. پس از اتمام، می توانید فایل را در لایت روم باز کنید و تمام اصلاحات نوردهی مورد نیاز خود را در آنجا انجام دهید. از استفاده از فتوشاپ و ادوبی نترسید. برای ایجاد نتایج بهتر هنگام ویرایش، روی مزیت هر برنامه کار کنید.

جایگزین های لایت روم

قطعی ترین رقیب در برابر لایت روم، Capture One by Phase One است. آنها همچنین یک بسته نرم افزاری دارند که به شما امکان ویرایش و سازماندهی عکس ها را می دهد. اما آنها بر مدیریت رنگ و سیستم تترینگ بهتر از Adobe تمرکز دارند. تنها نقطه ضعف این است که هزینه آنها دو برابر لایت روم در ماه است.

نتیجه

Adobe Lightroom برنامه پردازش عکاسی برای بسیاری از عکاسان است. به راحتی می توان فهمید که چرا محبوب ترین انتخاب است. آنقدر در دسترس است که می توانید همه چیز را در برنامه سازماندهی کنید. شما نمی توانید هر کاری را که می خواهید با لایت روم انجام دهید. اما همچنان می‌توانید عکس‌های خود را به فتوشاپ صادر کرده و در آنجا ادامه دهید. لایت روم و فتوشاپ با هم یک نیروی بزرگ هستند. اما حتی به تنهایی، لایت روم برای بسیاری از عکاسان کافی است.

منبع

آیا فرمت JPEG بهتر است یا PNG؟

 

منبع : https://blog.faradars.org

از زمانی که بشر توانست نخستین عکس‌های اولیه را ثبت کند در حدود دویست سال می‌گذرد. تصویر پایین قدیمی‌ترین عکس موجود است که در سال 1827 یا 1828 میلادی توسط نیسِفو نی‌یِپس (Nicéphore Niépce) گرفته شده است.

اما تا زمان ظهور عکاسی دیجیتال این صنعت تقریباً به‌طور کامل در اختیار صنف عکاسان حرفه‌ای قرار داشت. با ظهور دوربین‌های دیجیتال و به‌خصوص گوشی‌های هوشمند صنعت عکاسی در اختیار توده مردم و افراد آماتور قرار گرفت. اینک دیگر کمتر کسی را می‌توان یافت که در طول روز دست‌کم یک عکس تهیه نکند و یا بر روی وب منتشر نکند.

انواع فرمت‌های تصویر

احتمالاً تابه‌حال با انواع مختلف روش‌های ذخیره‌سازی دیجیتالی عکس مواجه شده‌اید، یا دست‌کم با کلمات JPEG، PNG، GIF، و یا حتی BMP و SVG بیگانه نیستید. هرروز، ساعت‌ها وقت ما صرف تماشای عکس‌های مختلف بر روی شبکه‌های اجتماعی، وب، و یا گوشی‌های هوشمند می‌شود. اما آیا تابه‌حال کنجکاو شده‌اید که معنی این کلمات چیست و این روش‌های ذخیره‌سازی عکس‌ها چه تفاوتی با هم دارند؟

در این نوشته سعی می‌کنیم مروری بسیار کوتاه بر انواع فرمت‌های ذخیره‌سازی تصاویر دیجیتالی داشته باشیم و معایب و مزایای هرکدام را بررسی کنیم. انواع عمده فرمت‌هایی که بیشتر و به‌صورت عمومی استفاده می‌شوند، در ادامه همراه با توضیح کوتاه آمده‌اند.

فرمت JPEG/JPG

JPEG (به فارسی: جِی‌پِگ) مخفف «گروه خبرگان عکاسی» (Joint Photographic Experts Group) است که پایه‌گذار این فرمت بوده‌اند. این فرمت رایج‌ترین فرمت تصویر در سراسر دنیای دیجیتال محسوب می‌شود و یک روش ذخیره‌سازی قابل فشرده‌سازی و «با اتلاف» (Lossy) به حساب می‌آید، چراکه هنگام فشرده‌سازی تصویر بخشی از اطلاعات آن از بین می‌روند. در این روش ذخیره‌سازی می‌توان سطح فشرده‌سازی را تعیین کرد. دلیل این‌که نام این فرمت به دو صورت سه‌حرفی و چهارحرفی نوشته می‌شود به محدودیت‌های سیستم‌عامل ویندوز در نسخه‌های قدیمی باز می‌گردد که امکان تعریف کردن پسوندهای فایل بیش از 3 حرف را نداشتند و با مرتفع شدن این مشکل اکنون از نسخه چهارحرفی یعنی JPEG استفاده می‌شود.

فرمت PNG

فرمت PNG (به فارسی: پی‌ان‌جی)، مخفف «گرافیک شبکه پرتابل» (Portable Network Graphics) است. این فرمت در میان فرمت‌های بی‌اتلاف بهترین محسوب می‌شود، بر روی وب به‌طور گسترده پشتیبانی می‌شود و می‌توان در آن از کانال آلفا استفاده کرد. کانال آلفا در فرمت ذخیره‌سازی تصویر به معنی امکان تعریف میزان شفافیت بخش‌هایی از تصویر است. مثلاً می‌توان تعیین کرد که بخشی از تصویر به‌طور کامل شفاف (نامرئی) باشد.

فرمت BMP

مخفف BitMap به معنی «نقشه بیتی» است. این فرمت یکی از قدیمی‌ترین فرمت‌های ذخیره تصویر است که استفاده چندانی به‌خصوص روی وب ندارد. زیرا حجم بالایی اشغال می‌کند و امکان فشرده‌سازی چندانی ندارد. بدین ترتیب تصاویری که در این فرمت ذخیره شوند به‌طور غیرلازمی بسیار حجیم هستند و مناسب وب نیستند.

فرمت TIFF/TIF

نام آن مخفف عبارت «فرمت فایل تصویر تگ دار» (Tagged Image File Format) است. این فرمت هم نسخه با فشرده‌سازی و هم بدون فشرده‌سازی دارد. وقتی فشرده شده باشد مانند PNG است و وقتی فشرده نشده باشد شبیه BMP است. فرمت مذکور به‌طور خاص به دلیل برخی ویژگی‌هایی که دارد در صنعت چاپ عکس مورداستفاده قرار می‌گیرد و در وب استفاده چندانی ندارد.

فرمت GIF

نام آن مخفف «فرمت مبادله گرافیک» (Graphics Interchange Format) است. این فرمت از نوع بدون فشرده‌سازی بوده و از تصاویر ثابت و متحرک پشتیبانی می‌کند. در وب معمولاً در بخش بنرهای تبلیغاتی که متحرک هستند از آن استفاده می‌شود.

فرمت SVG

نام این فرمت مخفف عبارت «گرافیک برداری مقیاس‌پذیر» (Scalable Vector Graphics) است. این فرمت تصویر یک تفاوت مهم با همه فرمت‌هایی که تاکنون معرفی کردیم دارد. همه فرمت های دیگر به صورت پیکسلی (Raster) هستند، در حالی که SVG یک فرمت برداری (Vector) است. اما تفاوت فرمت پیکسلی و برداری چیست؟

فرمت پیکسلی یا برداری

 

اطلاعات تصویر در فرمت‌های پیکسلی به صورت آرایه‌ای از ردیف‌ها و ستون‌های پیکسلی ذخیره می شوند که در این جدول هر پیکسل بسته به نوع فرمت، حاوی اطلاعاتی مانند رنگ، روشنایی و … است و در کنار هم یک تصویر را تشکیل می دهند. برای داشتن تصور بهتر، این جدول پیکسل‌ها را می توان مانند نقشه یک فرش در نظر گرفت کرد که فرش از روی آن بافته می شود.

 

 

 

 

 

 

اما تصاویر برداری که SVG نیز از این نوع است یه روش متفاوتی عمل می‌کنند. در این تصاویر اطلاعات به صورت فرمول‌های ریاضی و در قالب xml ذخیره می‌شوند. برای مثال همه ما از ریاضیات دبیرستانی با نمودار سهمی آشنا هستیم. حال اگر به شما گفته شود نمودار y=x² را رسم کنید، مسلماً صرف‌نظر از جزییات مختلف مانند رنگ، اندازه و … می‌توانید این تصویر را به‌سادگی با داشتن فرمول آن رسم کنید. برای مثال در قطعه کد زیر در واقع اطلاعات یک تصویر SVG تعریف شده است. این کد دایره‌ای را به صورت تصویر زیر ترسیم می‌کند.

 

 

 

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<!-- Generator: Adobe Illustrator 17.1.0, SVG Export Plug-In . SVG Version: 6.00 Build 0)  -->
<svg version="1.2" baseProfile="tiny" id="Layer_1" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" xmlns:xlink="http://www.w3.org/1999/xlink"
   x="0px" y="0px" viewBox="0 0 612 792" xml:space="preserve">
<g id="XMLID_1_">
  <g>
    <circle fill="red" stroke="black" stroke-width="2" stroke-miterlimit="10" cx="50" cy="50" r="40"/>
  </g>
</g>
</svg>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در فرمت‌های برداری به جای ذخیره اطلاعات تک‌تک پیکسل‌ها صرفاً دستورالعمل‌های ریاضی روش رسم اجزای مختلف تصویر (مثلث، دایره، مربع، سهمی و …) ذخیره می‌شود. بدین‌ترتیب جزییات رسم تصویر از اطلاعات آن جدا می‌شود و می‌توان در زمان نمایش، در مورد آن‌ها تصمیم گرفت. این جداسازی مزیت‌های زیادی دارد، برای مثال می توان اندازه تصویر SVG را در زمان نمایش (بسته به اندازه صفحه نمایش مخاطب) تغییر داد و یا رنگ بخش‌های مختلف آن را به صورت دینامیک عوض کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

همان طور که در تصویر فوق می‌بینیم تصاویر برداری با بزرگنمایی هیچ تغییری نمی‌یابند، در حالی که در تصاویر پیکسلی به دلیل این که اطلاعات تصویر اندازه ثابتی دارد، قابلیت بزرگنمایی وجود ندارد و با بزرگنمایی، تصویر دچار حالتی می‌شود که به آن مربعی شدن (pixelation) می‌گویند و در واقع پیکسل‌ها به طور مجزا قابل مشاهده می‌شوند.

 

از دیگر مزیت‌های فرمت SVG این است که می‌توان با این تصاویر تعامل داشت. چنین قابلیتی در هیچ فرمت دیگری وجود ندارد. مثلا شاید با تصاویری مواجه شده باشید که با کلیک بر روی هر بخش آن به پیوند متفاوتی هدایت می‌شوید. چنین تعامل‌پذیری منعطفی به لطف فرمت SVG ممکن شده است..

 

 

 

 

 

 

   SVG موارد استفاده  

 

استفاده از تصاویر با فرمت SVG زمانی مناسب است که تصویر مورد نظر، ساختاری ریاضی-هندسی داشته باشد. یعنی نشان دهنده یک فرمول ریاضی باشد، یا نقشه یک مکان باشد که خطوط مرزی دارای اهمیت باشند و نیاز باشد به صورت دقیق تعریف شوند. همچنین در تصاویری که حاوی اجزایی هستند که با کلیک بر روی هر بخش، کاربر اطلاعات متفاوتی دریافت خواهد کرد، بهتر است از فرمت SVG استفاده شود.

 

بی‌ اتلاف یا با‌ اتلاف؟

 

دو مورد از خصوصیات عمده فرمت‌های دیجیتال عکس قابلیت فشرده‌سازی و همچنین «بی‌ اتلاف» (Lossless) یا «با‌ اتلاف» (loosy) بودن آن‌ها هستند. فرمت‌های بااتلاف نسخه کاملی از تصویر را ذخیره نمی‌کنند، بلکه در طی فرآیند فشرده‌سازی بخش‌های کم‌اهمیت اطلاعات تصویر را حذف می‌کنند و بدین ترتیب امکان فشرده‌سازی بیشتری را ایجاد می‌کنند. نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که این بخش از اطلاعات از دست‌ رفته دیگر قابل بازیابی (دست‌کم بدون استفاده از الگوریتم‌های بسیار پیچیده ریاضی) نیستند. ولی این مزیت را دارند که فرد می‌تواند بسته به نیاز خود و فضا یا پهنای باندی که در اختیار دارد عکس را تا حد امکان بدون از دست دادن بخش مهمی از کیفیت، فشرده‌سازی کند.

 

JPEG مهم‌ترین فرمت ذخیره‌سازی با اتلاف است. اما در سوی دیگر PNG قرار دارد که یک فرمت تصویری بی اتلاف محسوب می‌شود. این بدان معنی است که حتی اگر این فرمت، تصویری را فشرده‌سازی کند، در زمان نمایش می‌توان آن را از حالت فشرده خارج کرد و نسخه تمام و کمالی از تصویر اولیه را بازسازی نمود.

 

ممکن است با توضیحات بالا این نتیجه را گرفته باشید که خب مسلماً PNG بر JPEG ارجحیت دارد، زیرا اطلاعات تصویر در آن از دست نمی‌رود. قبل از هر توضیحی لطفاً به دو تصویر زیر توجه کنید.

 

 

 

همان‌طور که می‌بینید تصویر سمت چپ با فرمت JPEG و تصویر سمت راست با فرمت PNG ذخیره شده‌اند. در ظاهر دو تصویر اختلاف چندانی مشاهده نمی‌شود، ولی با توجه به‌ اندازه تصاویر می بینیم که فرمت JPEG در حدود 84% از اطلاعات تصویر را حذف کرده است و حجم آن 6 برابر کمتر شده است، این اطلاعات کجا رفته‌اند؟

 

فشرده‌سازی تصویر چگونه عمل می‌کند؟

 

بحث فنی مربوط به روش عمل فرمت‌های فشرده‌سازی تصویر تا حدودی پیچیده است. تا همین حد اشاره می‌کنیم که فرمت JPEG با استفاده از الگوریتم‌های ریاضی و آشنایی با نحوه عملکرد مغز انسان در درک و تحلیل تصاویر، بخش‌هایی از تصویر را که تأثیری بر پردازش و ادراک مغز انسان از عکس ندارند، حذف می‌کند و بدین ترتیب حجم آن را برای ذخیره‌سازی تا حد بسیار زیادی کاهش می‌دهد. این وضعیت بسیار مطلوب است زیرا باوجود حجم بالای تصاویری که هر روز ثبت و ذخیره می‌شوند و همین‌طور پهنای باندی که برای دانلود و آپلود آنها بر روی اینترنت استفاده می‌شود، صرفه‌جویی بسیار زیادی در وقت و هزینه ایجاد می‌کند.

 

خب تا اینجای کار همه‌چیز به نفع JPEG بوده است. پس لزومی ندارد به فرمت‌های دیگر فکر کنیم؟ پاسخ منفی است. JPEG نیز محدودیت‌هایی دارد. در مواردی ممکن است نیاز داشته باشیم که هیچ بخشی از اطلاعات تصویر (ولو اندک) از دست نرود. البته می‌توان در زمان ذخیره JPEG سطح فشرده‌سازی آن را روی صفر تنظیم کرد ولی در این صورت هم عملاً بحث فشرده سازی منتفی می‌شود.

 

چاره کار چیست؟

 

PNG یک فرمت فشرده‌سازی است که هم خصوصیت فشرده‌سازی را دارد و هم بدون اتلاف است. یعنی در فشرده‌سازی که بر روی تصویر انجام می‌دهد، اطلاعات از دست نمی‌روند و قابل بازیابی هستند. اما خصوصیت دیگری که باعث محبوبیت بیشتر PNG شده است، امکان تعریف سطح شفافیت برای تصویر مبتنی بر این فرمت است. بدین ترتیب مثلاً می‌توان تصاویر گرد یا با شکل نامنتظم داشت که بخش‌هایی از پس‌زمینه از لابلای آن دیده می‌شود. لحظه‌ای تصور کنید اگر فرمت PNG وجود نداشت، همه آیکون‌هایی که روی دسکتاپ رایانه یا صفحه برنامه‌های گوشی هوشمند خود دارید به‌صورت مربع می‌بودند و امکان داشتن آیکون‌های گرد یا توخالی وجود نداشت.

 

بالاخره فرمت JPEG یا PNG؟

 

تا اینجا متوجه شدیم که یکی از دو فرمت JPEG و PNG برای اکثر استفاده‌ها بخصوص بر روی وب مناسب هستند. اینک سؤال این است که کدام‌یک از آن دو فرمت را باید استفاده کنیم. JPEG یا PNG؟ برای این‌که به این سؤال پاسخ دهیم نخست باید دو موضوع را مشخص کنیم. ابتدا این‌که تصویر از چه نوعی است؟ و دوم این‌که چه استفاده‌ای از آن خواهد شد؟

 

نوع تصویر

 

اگر تصویری که می‌خواهید ذخیره کنید یک عکس از کودک بازیگوش‌تان است که با گوشی همراه گرفته‌اید، یا منظره غروب آفتاب را در تعطیلات اخیر شکار کرده‌اید، احتمالاً فرمت JPEG برای ذخیره تصویر مناسب خواهد بود. به‌طورکلی JPEG در مورد تصاویر منظره یا تصاویری که حاوی جزییات بسیار دقیق نیستند و صرفاً یک کلیت را بیان می‌کنند، مناسب‌تر است، زیرا الگوریتم فشرده‌سازی به نوعی عمل می‌کند که مغز انسان بدون توجه به جزییات، قدرت تشخیص بخش‌های ازدست‌رفته تصویر را نخواهد داشت. اما اگر تصویر مربوط به یک نمودار ریاضی است که اعداد و ارقام را شامل می‌شود و حتی بخش‌های کوچکی از آن نیز مهم محسوب می‌شوند، در این صورت فرمت PNG برای ذخیره‌سازی تصویر مناسب‌تر است، زیرا در این روش هیچ بخش از اطلاعات تصویر از بین نمی‌رود. همچنین تصاویری که شکلی به جز مربع یا مستطیل دارند را نمی‌توان به صورت JPEG ذخیره کرد.